- مشخصات كتاب
- [تتمه باب پنجم در امامت]
- مقصد نهم در اثبات رجعتست
- اشاره
- اول حقتعالى فرموده است يَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآياتِنا
- دويم حقتعالى فرموده است وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كانُوا بِآياتِنا لا يُوقِنُون
- سيم قول حقتعالى إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى مَعاد
- چهارم موافق قول خدا وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ ... لَإِلَى اللَّهِ تُحْشَرُون
- پنجم قول حقتعالى وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَةٍ ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى ذلِكُمْ إِصْرِي قالُوا أَقْرَر
- ششم- وَ لَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنى دُونَ الْعَذابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُون
- هفتم- رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْن
- هشتم- إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهاد
- مقصد نهم در اثبات رجعتست
- باب [ششم] در اثبات معاد است
- اشاره
- فصل اول در اثبات معاد جسمانى است
- فصل دويم در دفع شبهههاى معاد جسمانى
- فصل سيم در اقرار بحقيقت مرگ و توابع آنست و در آن دو مطلب است
- فصل چهارم در احوال عالم برزخ است
- فصل پنجم در بيان بعضى از شرايط و علامات قيامت است كه پيش از نفخ صور واقع ميشود و عمده آنها چند چيز است:
- فصل ششم در بيان نفخ صور است و فناء اشياء:
- فصل هفتم در بيان ساير احواليست كه حقتعالى خبر داده است كه پيش از قيامت واقع خواهد شد
- فصل هشتم در بيان حشر وحوش است
- فصل نهم در بيان احوال اطفال و مجانين و اشباه ايشانست
- فصل دهم در بيان ميزانست و حساب و سؤال و رد مظالم
- فصل يازدهم در بيان سؤال از رسل و شهادت شهداء و دادن نامهها بدست راست و چپ و بعضى از احوال و اهوال روز قيامت است:
- فصل دوازدهم در بيان وسيله و لوا و حوض و شفاعت و ساير منازل حضرت رسالت و اهل بيت او است در قيامت:
- فصل سيزدهم در بيان صراط است
- فصل چهاردهم در حقيت و حقيقت بهشت و دوزخ است-
- فصل پانزدهم در بيان صفتى چند است كه در آيات و اخبار از براى بهشت وارد شده است و اعتقاد بآنها لازم است.
- فصل شانزدهم در بيان بعضى از صفات و خصوصيات جهنم و عقوبات آنست
- فصل هفدهم در بيان اعراف است
- فصل هيجدهم در بيان جماعتى است كه داخل جهنم مىشوند و جمعى كه در آن مخلد مىباشند و جمعى كه در آن مخلد نمىباشند
- فصل نوزدهم در بيان معانى ايمان و اسلام و كفر و ارتداد است و احكام آنها
- فصل بيستم در بيان انواع گناهست و توبه از آنها و در آن دو مقصد است
- (مقصد اول) در بيان گناهان صغيره و كبيره است
- مقصد دوم در بيان وجوب توبه است و شرايط آن و گناهانى كه از آنها توبه بايد كرد-
- اشاره
- مطلب اول در بيان وجوب توبه است و گناهانى كه از آنها توبه بايد كرد
- مطلب دويم خلافست ميان متكلمين [در توبه مبعض]
- مطلب سيم در معنى توبه است
- مطلب چهارم بيان انواع گناهانى است كه از آنها توبه ميكنند
- مطلب پنجم در بيان وقت توبه است
- مطلب ششم در بيان انواع توبه است
- مطلب هفتم در بيان وجوب قبول توبه است
- مطلب هشتم در بيان امورى است كه حقتعالى بر آنها مؤاخذه نميفرمايد و وعده عفو از آنها فرموده و آن چند چيز است
- خاتمه در بيان احوال عالم بعد از انقضاى امر قيامت
حق اليقين - جلد دوم
مشخصات كتاب
سرشناسه : مجلسي، محمد باقربن محمدتقي، 1037 - 1111ق.
عنوان و نام پديدآور : حق اليقين/ از تأليفات مجلسي.
مشخصات نشر : تهران: علميه اسلاميه، [13xx].
مشخصات ظاهري : 636 ص.
شابك : 200 ريال
يادداشت : كتاب حاضر در سالهاي مختلف توسط ناشران متفاوت منتشر شده است.
موضوع : شيعه -- اصول دين
موضوع : شيعه -- عقايد
موضوع : احاديث شيعه -- قرن 11ق.
رده بندي كنگره : BP211/م3ح7 1300ي
رده بندي ديويي : 297/4172
شماره كتابشناسي ملي : 1940657
[تتمه باب پنجم در امامت]
مقصد نهم در اثبات رجعتست
اشاره
بدان كه از جمله اجماعيات شيعه بلكه ضروريات مذهب فريقه محقه حقيت رجعت است يعنى پيش از قيامت در زمان حضرت قائم (ع) جمعى از نيكان بسيار نيك و بدان بسيار بد بدنيا برمى گردند نيكان براى آنكه بديدن دولت ائمه خود عليهم السلام ديده هاى ايشان روشن گردد و بعضى از جزاى نيكيهاى ايشان در دنيا بايشان برسد و بدان از براى عقوبت و عذاب دنيا و مشاهده اضعاف آن دولتى كه نميخواستند باهل بيت رسالت برسد و انتقام كشيدن شيعيان از ايشان و ساير مردم در قبرها ميمانند تا در قيامت محشور شوند چنانچه در احاديث بسيار وارد شده است كه رجوع نميكند در رجعت مگر كسى كه محض ايمان داشته باشد يا محض كفر اما ساير مردم پس ايشان را بحال خود مى گذارند و اكثر علماى اماميه دعواى اجماع بر حقيت رجعت كرده اند مانند محمد بن بابويه در رساله اعتقادات شيخ مفيد و سيد مرتضى و شيخ طبرسى و سيد بن طاوس و غير ايشان از اكابر علماى اماميه و پيوسته در اعصار ماضيه ميان علماى اماميه و مخالفين در اين مسأله نزاع بوده است و بسيارى از علماء و محدثين شيعه رسائل مفرده